“1. Uluslararası Engellilik ve Din Sempozyumu” sona erdi

Bağcılar Belediyesi tarafından düzenlenen, 11 ülkeden 150 konuğa ev sahipiliği yapılan ve 3 gün süren “1. Uluslararası Engellilik ve Din Sempozyumu” kapanış bildirgesiyle sona erdi.

‘1. Uluslararası Engellilik ve Din Sempozyumu’ kapanış konuşmasını yapan Bağcılar Belediye Başkanı Lokman Çağırıcı geçmişte devletin din eğitimine önem vermemesi sebebiyle perde arkasında yapılan eğitimlerin topluma büyük zarar verdiğini anlattı. Çağırıcı, bunun en güzel örneğinin 15 Temmuz’da yaşandığını kaydetti. Engellilere yönelik din eğitiminin de son yıllarda önem kazandığına dikkat çeken Çağırıcı, sempozyumun kitap olarak basılıp istifadeye sunulacağını da sözlerine ekledi.

1. ULUSLARARASI ENGELLİLİK VE DİN SEMPOZYUMU SONUÇ BİLDİRGESİ

1. İnsanoğlu hayatı boyunca bazen biyolojik bazen psikolojik bazen de sosyal problemlerle karşılaşmakta, karşılaştığı olayları anlama, anlamlandırma ve çözümleme arayışına girmektedir. Bu arayışta, insanların karşılaştıkları sorunlarla baş etmelerinde önemli dini inanç ve değerlerin bir rolünün bulunduğu belirlenmiştir.
2. Engelli birey ve ailesinin engelliliğin olumlu kabulü ve engellilikle başa çıkmada psikolojik ve dini desteğe ihtiyacı olduğu tespit edilmiştir. Engelliliğin anlaşılması, kabulü ve manevi desteğin olumlu katkı sağlaması için modern bilimler ile din bilimlerinin ortak zeminde buluşması sağlanmalıdır.
3. Doğru temellere dayanan bir din anlayışı insana huzur ortamı sağlarken, yanlış ve eksik din anlayışı ise problemlerin çözümünü daha da karmaşık hale getirmektedir. Bu nedenle sağlıklı doğru dini inanç ve değerlerin, özellikle de doğru kader algısının bireylere kazandırılması gerekmektedir.
4. Engellilik ve ortaya çıkardığı problemlerin çözümü ile engelli birey ve ailelerinin hayata bağlanmasını sağlayacak tedbirler konusunda toplumsal duyarlılık ve farkındalığın arttırılması sağlanmalıdır.
5. Engelli bireylerin bilişsel, duyuşsal, duygusal, sosyal, psiko-motor, dil ve kavram gelişim niteliklerini içeren manevi ve farklı gelişim alanlarını kapsayacak etkin ve işlevsel öğretim programlarının ve materyallerin hazırlanması gerekmektedir.
6. Toplumsal mekânların engelli bireylerin hareket edebilecekleri şekilde uyarlanması sağlanmalıdır. Buralara engelli bireylerin katılmaları teşvik edilerek sosyalleşmelerine katkı sağlanmalıdır ve devletin bütün yaygın ve örgün eğitim kurumlarıbuna destek olmalıdır.
7. Engelli birey ve yakınlarına destek mahiyetinde geliştirilen sosyal politika ve projelerde dini ve manevi unsurlara yer vermeye özen gösterilmelidir.
8. Engelli birey ve ailelerine profesyonel donanıma sahip uzmanlar tarafından dini ve manevi bir danışmanlık hizmeti verilmelidir. Dini inanç ve değerlerden oluşan eğitim seminerleri ve programlarına yer verilerek, engelli bireylerin ve ailelerinin karşılaştıkları sorunları daha sağlıklı bir şekilde atlatmaları sağlanmalıdır.
9. Engelli birey ve ailelerine profesyonel manevî danışmanlık yapmak üzere uzman personelleri yetiştirmek için İlahiyat Fakülteleri ve İslami İlimler Fakültelerinin bünyesinde Manevî Danışmanlık bölümlerinin açılması teşvik edilmelidir. Ayrıca bu fakültelerin öğretim programlarına özel eğitim dersi konulmalıdır, bununla birlikte Eğitim Fakültelerinin Özel Eğitim bölümlerinin öğretim programlarına da Din Eğitimi dersi eklenmelidir.
10. Profesyonel manevî danışmanlık ve rehberlik eğitimi alan uzmanların Milli Eğitim, Adalet, Sağlık, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ve Diyanet İşleri Başkanlığı gibi kurumlarda istihdamı sağlanmalıdır.
11. Engellilere ve ailelerine manevi destek bağlamında toplumsal farkındalık oluşturma adına başta sinema sektörü olmak üzere tüm kitle iletişim araçlarında görsel sanatların etkin bir araç olarak kullanılması gerekmektedir.
12. Engelliliğin kötüye kullanılması, bizzat engelli birey tarafından olduğu gibi onun çevresi tarafından da söz konusudur. İslam dini engelliliğin ve engellinin kötü amaçlarla kullanılmasını kesin bir dille reddederek kişilere konuyla ilgili duyarlı ve sorumlu davranmalarını telkin etmektedir. Bu sorunun aşılmasında her türlü dini- manevi, psikolojik vb. bilimsel argümanlar değerlendirilmelidir.
13. İşitme engellilerin yoğun olarak bulunduğu ve eğitimci ihtiyacının olduğu yerlerde din hizmeti veren görevlilere yönelik yapılan çalışmalar geliştirilerek arttırılmalıdır, Türk işaret dili eğitimi alabilmeleri için imkânlar geliştirilerek yaygınlaştırılmalıdır.
14. Alan uzmanları tarafından engelliliğin tüm boyutlarına uygun din eğitiminde kullanılabilecek yöntem, teknik, etkinlik ve örnek uygulamaların bulunduğu ve ilgili tüm kurumlarla işbirliği halinde eğitimci kılavuzu hazırlanmalıdır.