Bu sabah gecemin uykusuz bir şekilde berbat geçmesine rağmen, ne hikmetse içim kıpır kıpır bir şekilde uyandım.
Sabahın erken saatlerinde penceremin yanına geçerekgüneşin doğuşunu seyrettim.
Penceremi hafifçe araladım ve tertemiz havanın odama girmesini sağladım ve bol bol nefes aldım. Temiz havayı adeta içime çektim. “Çok şükür yarabbi” dedim, “nefes alabiliyorum”.
Bahçemdeki ağaçlara konan kuşları seyrettim, bugün bir başka güzeller, sesleri ayrı bir tonda idi sanki.
Toprağın kokusunu aldım, o da ayrı bir kokuda beni mest ediyor gibi idi. “Bu koku alma duygusu ne müthiş bir şeymiş” diye seslice düşündüm.
Topraktaki otlar ise başlarını kaldırmaya başlamışlardı, yeşil tonlarını artık görebiliyordum. Toprak yemyeşil bir hale bürünmeye başlamıştı.
Havada yağmur bulutları ile güneş sanki raks ediyordu, bir o görünüyor bir diğeri görünüyordu penceremden. Adeta renk cümbüşü oluşmuştu. Ne mükemmel bir sahne idi…
Bir anda gök gürlemesi odamı çınlattı, sanki haydi bitkiler hayvanlar, insanlar; kış uykusundan uyanın diye bizlere sesleniyordu.
Bahar gelmişti…
Penceremden dışarıyı seyrederkenuzun bir zaman hayal âlemime daldım.
Sevdiklerim bir bir aklıma geldi. “Nede çok sevdiğim var çok şükür” dedim. Ne kadar çok sevildiğimi bilmiyorum ama benim çok sevdiklerim var diye düşünerek için için gülümsedim.
Güldükçe içim açıldığını hissettim.
“Sağlığım” dedim, “çok şükür iyiyim, Allah sağlığını yitirenlere sağlığını versin”dedim. Yürüyebiliyordum, konuşabiliyordum, yiyip içme de çok şükür bir problemim de yoktu.
Çünkü insan ancak sağlığını kaybettiği zaman sağlığın kıymetini bilirmiş.
Odamı şöyle bir göz gezdirdim. Allah’ım evsizlere yardım et dedim.
Dolaptaki eşyalarıma gözlerime takıldı, ne kadar da çok elbiselerim varmış, ben bunların hakkını nasıl ödeyeceğim dedim. Giymediğim elbiselerime gülümsedim.
“Aybaşına da az kalmış hani, çok şükür maaşımı alacağım, peki maaşı olmayanlar ya da alamayanlar”, Allah’ım bugün bana ne oldu böyle.
Kendim ile adeta hesaplaşıyordum işte.
Ne kadar da şükredecek şeylerim varmış…
Ailem aklıma geldi, çocuklarımda çok şükür büyüdü dedim. Ya çocukları olmayan aileler ne yapıyor dedim. Ya da aile kuramayanlar.
Oysa gece yatarken çok küçük bir olumsuz bir şeyi düşünmüştüm de sabaha kadar kâbuslar görmüştüm.
Küçük problemlerim hiç önemli değilmiş meğersesahip olduklarımın yanında dedim ve şükrettim…
Sizde şükredin…
Prof. Dr. Hamdi Temel
