Nerede o çocukluğumuzda ki bayramlar

Neden böyle oldu ki?

Yaşanan ekonomik şartlardan mı, yoksa çocukluğa duyulan özlem mi veya bir türlü alamadığı ruhsal doyum mu, doyumsuzluk mu? Belki de insanlığın süratle bir egoizme doğru gitmesidir.

Eskiden geniş ailelerde yaşarken artık daha bireysel bir yaşam sürmemizden de olabilir. Bunlar gibi binlerce soru çıkarılabilir aslında.

Herkes aynı şeyi söyleyip duruyor hani o eski bayramlar diye, ama kendisine dönüp bir baksa kendi ne yapıyor o eski günleri yaşatmak için o ayrı konu. Tabii ki yaşadığımız zaman, iş hayatı, stresler derken insan birazcık nefes alabilmek için bayram tatilini de fırsat bilip tatil yapmak, dinlenmek, gezmek istiyor, belki çekirdek ailesiyle, belki arkadaşlarıyla… Büyüklerini de telefonla aramak yetiyor, keza yakınlarını da…

Tanıdığım herkesin mutlaka eski bayramlarla ilgili anısı vardır. Çocukluğundaki el öpme merasimlerinden, verilen kolalı mendillerden, harçlıklardan dem vurur, yediği o lokumlardan, bayram tatlılarından, annesinin ev baklavalarından bahseder veya bayram öncesi kendisine alınan bayram kıyafetlerinin, ayakkabılarının günlerce başucunda durduğundan bahseder. Artık bayramlarda değil her gün alınıyor ve dolaplara sığmıyor kıyafetler. Yeni kıyafetin önemi mi kaldı

Ve eskiden nesnel varlıklarımız bugünkü gibi çok değildi. Ama yine de insanlar mutlu olmayı biliyorlardı.

Keza ben de öyle…

Ortak noktalarımız çocukluğumuzdaki geçirdiğimiz bayramlar…

Şimdi hangileri var? Herkes bir yerlerde birbirlerine bayram kutlamaları için sms ler atıyor ve bitiyor.

Eskiden bayramlar yoğun bir heyecan dalgası ve büyük bir beklentiydi biliyorum. Günler öncesinden evler temizlenir, tatlılar yapılır ve bayramın ilk günü sabahtan itibaren çocuklarının, yakınlarının ya da komşularının ziyareti beklenirdi.

Eski bayramlarda çocuklara demir para harçlık verilirdi. Şimdi demir para harçlık yerine geçer mi yoksa önemsiz mi kalır. Eski bayramlarda gazete bile çıkmazdı, bütün yazarların ortak yazdığı bir bayram gazetesi vardı. Sonraları normal olarak gazeteler çıkmaya başladı.

Değişimi bayramlarda değil kendimizde aramalıyız. Manevi değerlerimizi daima hatırlayıp çocuklarımıza öğretmeliyiz.

Yok artık o eski bayramlar.

Ama büyükler, anneler, babalar büyükanne, büyükbabalar, yaşlı akrabalar hala o eski bayramları yaşıyorlar ve bekliyorlar, bunu da göz ardı etmemek lazım. Bir gün onların yerine bizim geçeceğimiz de malum. Şimdilerde ise her sabah namazına kalkışımda babamın ve annemin beni sabah namazına uyandırmalarını hatırlayıp hüzünleniyorum. Daha sonra babamla bayram namazını kılmak için koşar adım camiye gitmemiz var bir de. Batman’da yaşadığım o çocukluğumu nasıl özledim anlatamam.

Yazımı İstanbul’da yaşanan katliam ile büyük bir üzüntü duyduğumu, yaşanan olayda vefat eden kişilere Allah’tan rahmet ,ailelerine de sabır dilediğimi belirterek bitirmek istiyorum. Bu bayramınızın eski bayramların tadıyla geçmesini, hayırlara vesile olmasını diliyorum .

Bayramınız mübarek olsun.