Sensizlik üstüne bir de gecenin kahrolası sessizliği yine ağır ağır indirdi kepenklerini ,senle aldatmaya çalıştığım yalnızlığıma,
Sen fark etmedin sana olan güzel, itibarlı duygularımı,
Bir duaydı hayatıma girişin ve gidişinle bu gece bir dua daha eksildi dudaklarımda,
Şarkılarda,tavernalarda artık aramayacağım seni çünkü eski bir ezginin notalarına gizledim seni,
Anlatmıyor mısralar seni ,daha çok dışa vuramadığım yalnızlığıma ağıt yakıyor sırdaş ,eksik cümlelerle,
Gözyaşlarım hiç bu kadar anlam yüklenmemişti ,düşerken buz kırığı yüreğime,
Sen evet sen bir kez daha son yolculuğuna uğurlandın sahipsiz bıraktığın duygularımın arasından tıpkı rotasını kaybeden bir gemicik gibi sesizce, karanlık,soğuk sulardan bir sağa bir sola yalpalaya yalpalaya ilerleyerek bir mil daha uzaklaştın yüreğimden bu gece…
Git artık sakın bir daha yaklaşma bana sensizliğin buğusu henüz çökerken içime,
Ne Şarabın ne adının ne de saatlerce bakıp üstüne konuştuğumuz ,mutluluğun resminin,kokusuna hayran kaldığım yaseminlerin,üzerinden gülerken atladığımız ıssız kaldırımların,gecenin bir vakti beni eve bırakırken sadece bir dakika deyip ince ince yağan yağmurun altında şiirler okuduğuna şahit kıldığın sokak lambalarının bir anlamı yok artık,
Sen hiç umurumda olmadın aslında ve ,sana yalan söylemeyi hiç bir zaman da beceremedim zaten,
Sevgiye olan açlığımın,masumiyetimin bedeliydi en histerik duygularla sana olan bağlılığım,
seni vazgeçilmez kılan , senin tüm rezilliklerine göz yumduran ,beni sevmediğini bile bile beni senin duygusuz evrenine çekip zavallı duruma düşüren,ketum eden ve bir türlü yakamı bırakmayan yine bu aşağılık şizofrenik duygulardı.
Ve son olarak eğer geride bıraktığın derin boşluklar olmasaydı çok da ti ye almaz,üzülmezdim gidişine…
